Стагнала купальскае вогнішча,
Махала крывавым крылом.
Ў язычніцкім гэтым відовішчы
Штось грэшнае вельмі было.
Бы чэрці, памерацца сілаю
Сабраліся з богам агню –
Хто з пікай скакаў тут, хто з віламі
І ў вочы глядзеў – Перуну…
Ігрышча мацней разгаралася,
Жывіла душу варажбой…
Вяселлем душа ачышчалася
Не горш, чым святою вадой.
|
|
